Domuzlar ya da özel eğitimli köpekler yeri kazıp trüf mantarını bulduğunda aşırı heyecana kapılır. Burunları özel eğitilen bu hayvanlar yeri koklayarak gurme mutfağın vazgeçilmezlerinden olan bu mantarı bulduğunda neden bu kadar sevinir? İtalyan bilim insanları bu sorunun yanıtını buldu. Siyah trüfün “mutluluk molekülü” denen bir madde içerdiği ve esrar etkisine benzer özellikleri olduğunu tespit etti.   Trüf mantarının bu özelliğini kullanarak daha fazla hayvanın kendisini yemesini sağladığı, böylece sporlarını daha geniş alanlara yayarak üreme olanaklarını genişlettiği düşünülüyor. Siyah trüf rengini koyu melanin pigmentinden alır. İnsanlarda melanin üretimini tetikleyen anandamid adlı nörotransmiterlerdir. Duygu hali, iştah, hafıza, acı, depresyon üzerindeki etkilerinden dolayı bazıları bunu “mutluluk molekülü” olarak adlandırır.   Araştırmacılar trüf mantarındaki melaninin insanlardaki gibi üretilip üretilmediğini inceledi.   Mantarın anandamid kimyasalını kendisi için üretmediği, hayvanları çekmek, onların kendisini yemelerini sağlayarak sporlarını geniş alanlara yayma olanağı bulmak için ürettiği sonucuna varıldı. Trüf sporları, kendisini yiyen hayvanın dışkısıyla taşınarak yayılabiliyor. Domuz, mirkat, ayı, babun maymunları ve potoro adlı keselilerin trüf yediği biliniyor.   Anandamid beyin-beden arası iletişimi sağlayan, ruh hali ve beden fonksiyonları üzerinde önemli rol oynayan bir kimyasal. Esrara benzer etkileri olsa da onun yarattığı ani mutluluk çıkışı trüfte görülmez; çünkü sindirim yoluyla çabucak parçalanır. Perigord trüfü olarak da bilinen siyah trüf, İtalya’da bulunan beyaz trüften sonra en pahalı türdür.   Bu makalenin İngilizce aslını BBC Earth’te okuyabilirsiniz.