Ben 3 yaşındayken gelmişiz Çanakkale'ye, zaman zaman ayrı da kalsam buradan(şu an olduğu gibi) şehire gelenleri bırakmayan bir karataş var, ki muhtemel ben de buna basmışım,  sürekli bir yanım kalmış Çanakkale'de; buralardan çağırıyor beni. Cumhuriyet'te, 18 Mart'ta, Çanakkale Anadolu'da okudum.  Kendimi bildiğim andan sonrası engelli bir kardeşe abilik yapmışım. Bunun farklı birşey olduğunu ailemden ilk uzaklaştığım dönemde Ege Tıp' ta okurken fark ettim. Doktor olunca ilk tayinim Doğanyol' a çıktı. Evlendim, eşim ihtisası için 18 Mart Üniversitesi'ni yazdı ve eş durumuyla 3.no' lu Çanakkale Merkez Sağlık Ocağı'nda çalıştım. Sonra doğuştan engelli bir kardeşin anlamıyla uğraşırken ve bunun bir aile için zorluklarını görürken teyzem sakat kaldı. O yıl bir 6 ay kadar Hudut Sahiller ve Sağlık denetlemede çalıştım.  2011'de Çanakkale Belediyesi'nde, rahmetli Mümtaz abi'den sonra vefatıyla boşalan koltuğa, devlet memurluğundan istifa etmiş iş ararken başladım. Sadece belediye doktorluğu değil O'nun kurduğu dostluklar ve engellilerle tesis ettiği samimiyetler de adeta bana devroldu. Bu sayede engellilerle ve benim gibi ailesinde engelliler olanlarla daha sıkı diyaloglarım oldu. Bizlerin neler yaşadıklarını daha iyi, hem dışarıdan hem içeriden karşılaştırmalı görme şansım oldum. Belediye'den sonra (ve bir dönem Belediye'de iken de ) 18 Mart Çan Termik Santralinde yaklaşık 2 yıl kadar işyeri hekimliği görevinde çalıştım.Ki burası bana ekmeğin aslanın ağzında olduğunu gösterdi. 3.Kattan daha yükseğe çıkmaya korkan ben O işçilerin bütün gün 70 metre kulelerdeki çalışma ortamlarını görmek için tırmandım, korkmaya hakkı olmamanın ne demek olduğunu gördüm. Sonra gene buralardan ayrılıp Gaziosmanpaşa Üniversitesi'nde kısa süren bir Kadın Doğum'da araştırma görevliliği, oradan da ayrılıp 9 Eylül Üniversitesi Aile Hekimliği'nde şu an devam eden ihtisas eğitimimi almaktayım. Şifa Üniversitesi'nde Aile Danışmanlığı Eğitimi aldım. Okumaya ve insanı anlamaya çalışmaya devam ediyorum. Evliyim bir oğlum var Alp Kemal 2 yaşına geliyor. Yazabileceklerim bunlar. Benim yazacaklarım bunlar, bundan sonrasını sizden bekliyorum. Mail adresim dr.akintutunculer@hotmail.com Ne mi bekliyorum? Yazı yazmanın rahatlatan duygusunu ve sizi anlayan birilerinin bunu okuyacağını tatmanızı istiyorum. Yüzde 10'dan fazlası engelli olan toplumumuzda (sokakta bu oran binde 10 bile değil) sokaklarda ve hayatın içinde nadir de olsa yer alma çabasında yaşarken başından geçen "harika bir gündü" ya da "lanet olsun böyle işe" dedirten şeyi, ister adınızla ister isimsiz bana mail atmanızı istiyorum. Atın ve burada paylaşalım ki kötü bir duyguysa sıkılı bir yumruk olarak ya da hoş bir anıysa bir tebessüm olarak kalmasın. Atın ve burada paylaşalım ki yanınızdan hiçbir şeyi bilmeden geçen insanlar bizim gözümüzden dünyayı görme şansı bulsun. Hem kendileri hem bizim için... Sevgilerle...