Cuma namazından önce genç vaiz camide vaaz veriyordu. Dedi ki:
Çok sert mizahlı dervişe şeyhi tavsiyelerde bulunmuş ve demiş ki, canlı-cansız ne görürsen selam ver demiş.
Derviş, öyle yapmış; her gördüğüne selam vermiş.
Değirmen taşını görmüş, ona da selam vermiş.
O anda dervişin cübbesi taşa dolanmış, bir iki dönüşten sonra değirmen taşı dervişi kenara fırlatmış.
Derviş, bu andan itibaren kural değişti demiş:
Taş olsa da dönek olana selam yok!..
Bir süre sonra Konya'ya gitmiş. Mevlevilerin dönerek zikir ettiklerini görmüş.
Bizim sert mizahla Derviş, avazı çıktığı kadar: "Durunn ulann!." Diye bağırmış...
"Bu ne! .. Ne yapıyorsunuz?" Demiş.
-Biz zikrediyoruz; Allah deyip dönüyoruz..
Bizim ki aşırı hedetlenmiştir ve sert bir tokat çakmış.
Konyalı başderviş yere uzanmış...
Allah dedikten sonra dönmek olmaz!..
İstikametin doğru olsun...